Tuinrit of paalzitten?
Wat wordt het op de derde zondag van de maand juli in 2023?
Als er geen DC meer is, is er ook geen bescheiden budget om de kosten te drukken. Dat is jammer maar met veel plezier heeft Jaap Luken toch een dag in elkaar gesleuteld. Bij de koffie met gebak krijgen we een korte uitleg over wat we gaan doen, want bij de tuin in Lambertschaag, die we gaan bekijken, is dit weekend ook paalzitten. Al 50 jaar een traditie in het dorp. Eerst langs de doorgaande weg, nu langs een weiland achter de tuin van de familie Tensen. Een heel weekend op een paal in/boven sloot zitten. Eten en drinken wordt aangereikt, voor de kleine boodschap is het water onder je en anders mag je even van de paal af. Val je in slaap, dan kiep je te water. Wie het langst blijft zitten heeft gewonnen. Premies stimuleren je om te blijven zitten of wakker te blijven.
Uiteindelijk lukt het 5 deelnemers om het record te breken. Nu 52 uur en 36 minuten op een paal zitten. Petje af. Maar voor we de deelnemers via wat openingen in het hekwerk kunnen zien, gaan we op pad. Klein duimpje wil nog wat vragen. Misschien waarom ik met Jaap meerijd in zijn grote brandweerwagen? Nou gewoon voor de gezelligheid. Van deze hoge plaats kan ik ook enkele foto’s maken. We gaan richting het oosten, door de polder “het Grootslag”, welke inmiddels 600 jaar bestaat, richting Andijk. Kruip door, sluip door, meestal goed te doen op de route. Via Hauwert, Midwoud en hier en daar een “knipje” in de weg bereiken we Lambertschaag. In de tuin staan stoelen, koffie/thee en cake klaar en krijgen we uitleg over het ontstaan van de tuin. Een en ander hoorde bij de oliehandel, cq. benzinepomp die de familie in beheer had. (later nog van ons lid Henk v.d. Veen). De 2 wijzen nemen alles in zich op voordat we een rondje door de tuin gaan. Mooi om een andere hobby te zien en we krijgen nog een dorstlessertje voordat we de auto’s weer gaan starten. Niet iedereen kon op het oprijpad parkeren en her en der langs de weg waren de anderen verspreid. Sijbekarspel, Hoogwoud, Wogmeer volgen tot aan Ursem waar een deel van de 30 deelnemers blijven eten. Jaap wordt hier met een lekker stuk kaas bedankt. Een leuke afwisselende rit en als Jaap mij weer op Zwaagdijk (dicht bij zijn huis) afzet, bedank ik hem ook voor het meerijden en gezelligheid onderweg.
Tekst: Ank de Boer
Foto’s: Ank de Boer en Herma Doornekamp
