Pech in Zwammerdam
West, Rit Onbeperkt Toeren Zwammerdam, zaterdag 1 juli 2023
Op zaterdag 1 juli 2023 werd vanaf het terrein van de Hooge Burgh van Ipse de Bruggen in Zwammerdam voor de 9e maal weer twee ritten georganiseerd voor de aldaar woonachtige cliënten.
Afgezien van twee coronajaren werd deze rit steeds vanaf 2012 georganiseerd door Fred Zwirs. Hij was een bijzondere enthousiaste drijvende kracht achter de voorgaande ritten vanuit de diverse vestigingen van IpseDeBruggen in o.a. Zwammerdam en Nootdorp. Hij heeft in het verleden deze ritten tijdens een koffieklets van HAV-West enthousiast gepromoot. Fred Zwirs is op 20 januari 2021 helaas op 60-jarige leeftijd aan de gevolgen van corona overleden.
Zijn zoon Eddy Zwirs en Martien Ris en nu Ruurd Swart wilden de traditie voortzetten en wilden met behulp van een aantal van de vrijwilligers van de voorgaande ritten de organisatie voortzetten in de vorm van een In Memoriam rit. Voorafgaand aan de ochtendrit was er daarom een minuut stilte.
De bewoners die meekunnen, kijken hier het gehele jaar naar uit…en zijn tijdens de rit uitermate enthousiast en tonen zich na afloop uiterst dankbaar. We werden ontvangen met koffie. Ook een aantal HAV-leden reden mee, o.a. mede door bekendmakingen in de lokale pers.
Het weer werkte helaas deze dag niet mee, waardoor het aantal auto’s minder was dan voorgaande jaren.
De auto’s stonden kringsgewijs opgesteld op het grasveld en de bewoners konden zelf een keuze maken met welke auto ze wilden meerijden. De “politie-eend” was weer aanwezig en onder begeleiding van een aantal motorrijders voor het stoppen van dwarsverkeer werd zowel een ochtendrit als een middagrit van ca. 35 km door het Groene Hart in de omgeving van Zwammerdam en langs de Oude Rijn met de bewoners gereden.
Door het natte weer stapten mijn passagiers en ikzelf redelijk nat in de auto. De ruiten gingen al beslaan en ik was bang dat ik volledig beslagen ramen zou krijgen, maar je wilt juist volledig zicht hebben. Dus ik schakelde de kachelventilator aan en vroeg de portierramen iets te openen. Halverwege de ochtendrit kwam er rook onder de motorkap vandaan en op de drukke N209 viel de Volvo helemaal stil!. Niet meer te starten. Geen prettige plek om stil te staan met passagiers!
Dat was even schrikken onderweg met cliënten aan boord!.
Gelukkig bleven ze kalm en waren niet in paniek, wat we enkele jaren geleden bij een andere deelnemer wel hebben gezien. Wel erg sneu! Ze kijken er een heel jaar naar uit.
Ben gelukkig vrij snel naar een meer veilige parkeerplaats aan de Hoge Rijndijk in Hazerswoude bij de watertoren gesleept.
De passagiers zijn met een andere auto naar de Hooge Burcht gebracht, zodat ikzelf m’n aandacht kon richten op de auto. Wegenwacht gebeld. Door drukte kon dat wel een uur wachten worden.
Uiteindelijk heeft de sleepwagen de Volvo opgehaald en naar de Hooge Burcht in Zwammerdam gebracht: veiliger en meer ruimte voor wegenwacht. De vrouw uit de sleepwagen en ikzelf zijn separaat met een campertje eveneens naar de Hooge Burcht vervoerd. Hulde voor de adequate en snelle service. In de middagpauze stond een lunch gereed in De Haven van Ipse de Bruggen.
De wegenwachter kon niet zo snel een oorzaak achterhalen van de rook en het stilvallen.
Hij heeft een nood-Doorpass verbinding rechtstreeks vanaf de accu voor de ontsteking gemaakt, zodat ik naar huis kon rijden, echter zonder ruitenwissers en richtingaanwijzers met het advies om door de garage naar de oorzaak te laten zoeken. Dat is maandag bij de specialist in klassieke Volvo’s in Barneveld gebeurd. De kachelventilator was volledig vastgelopen en veroorzaakte de rook. Vervolgens is de betreffende zekering o.a. ook voor de ontsteking doorgebrand waardoor de auto stilviel (gelukkig, want je wilt geen brand aan boord zeker niet na alle investeringen in de afgelopen jaren).
De kachelventilator is inmiddels vervangen en alles functioneert weer prima gelukkig. Het was helaas onder de omstandigheden niet verantwoord om de middagrit te rijden zeker niet met passagiers. Wellicht volgend jaar weer met hopelijk iets beter weer.
Foto’s en tekst: Peter Kuijvenhoven
